დადგება ჟამი,
ბედნიერი
მიესალმები როცა თავის თავს,
შენს კართან მოსულს, პირად სარკეში
ერთი მეორეს გაუღიმებთ მშვიდად შეყრილნი.
ერთმანეთს ეტყვით, ჩამოჯექი აი აქ, დაპურდი.
კვლავ გეყვარება უცხოელი, ვინც შენ იყავი,
პურსა და ღვინოს შესთავაზებ, გულს დაუბრუნებ
საკუთარ თავს და იმ უცხოელს, ვისაც უყვარდი
მთელ შენს ცხოვრებას, რომელიც კი უარგიყვია
იმ უცნობისთვის, ვისაც შენი გულდასმით ესმის.
თაროებიდან ჩამოიღე ტრფობის უსტრები
ფოტოები და უსასოო ჩანაწერები,
სარკეს გადაშლით ააფრცქვენი შენი სახება.
მიუჯექი და იტრაპეზე შენს ცხოვრებაზე.
Derek Walcott: Love After Love
The time will come
when, with elation
you will greet yourself arriving
at your own door, in your own mirror
and each will smile at the other's welcome,
and say, sit here. Eat.
You will love again the stranger who was your self.
Give wine. Give bread. Give back your heart
to itself, to the stranger who has loved you
all your life, whom you ignored
for another, who knows you by heart.
Take down the love letters from the bookshelf,
the photographs, the desperate notes,
peel your own image from the mirror.
Sit. Feast on your life..
venerdì 24 aprile 2009
mercoledì 22 aprile 2009
დალაი ლამა: რა არის სიყვარული?
(პასუხად ბავშვებს)
ალბათ, გინდა გაიგო, თუ როგორ სწავლობენ სიყვარულს. არ არსებობენ რეცეპტები, არც ფორმულები. ვფიქრობ, უფრო კულინარიულ ხელოვნებას მიაგავს, რომლის მიხედვითაც თითოეული კერძის დამზადება ერთმანეთისაგან განსხვავებულ გზასა და დიდ ყურადღებას მოითხოვს. ზოგჯერ, პირველ რიგში, ბოსტნეულის შემზადებაა საჭირო, შემდეგ მათი ტაფაზე გადატანა და ბოლოს შეკაზმვა. ზოგჯერ კი, პირდაპირ დამარილებით იწყებენ. გემრიელი კერძის დასამზადებლად მრავალი რამის გათვალისწინებაა საჭირო; ადამიანების შემტხვევაშიც იგივე ხდება. ბუნებრივია, არ ვფიქრობ, თითქოს საკმარისი იყოს განაცხადო: "გაგიმარჯოთ! გთხოვთ იყოთ მოსიყვარულენი და ერთმანეთის გამგებნი".
ჩემის აზრით, საუკეთესო გზა გათავისებაა, ანუ ნიჭი სხვათა ფიქრების, გრძნობებისა და ტკივილების წარმოდგენის შეძლებისა. ჩვენ, ბერები, ყოველდღიურად ვვარჯიშობთ სხვათა შეგრძნებების აღქმის უნარის განვითარებასა და განმტკიცებაში. მაგალითად, ვფიქრობთ იმ მდგომარეობაზე, თუ რას განიცდის ესა თუ ის არსება, როგორიცაა დასაკლავად გამზადებული ცხვარისადმი სიბრალულის გრძნობა და ვცდილობთ წარმოვიდგინოთ მისი ტანჯვა: სიკვდილის შიში, ტკივილი, სისხლი. ანაც გვესახება საყვარელი ადამიანის სიმძიმილი და განვიხილავთ ჩვენს რეაქციას მისდამი. ამგვარად, შევისწავლით სხვათა შეგრძნებებისა და გამოცდილებათა უკეთ გაგებას და ვაუმჯობესებთ ჩვენი აღქმისა და მათთან ურთიერთობის უნარს. სიყვარულისთვის ძალიან მნიშვნელოვანია შეგეძლოთ სხვათა გათავისება და მათ ადგილზე საკუთარი თავის მოაზრება, რაც ამავე დროს, ისეთ საშუალებას წარმოადგენს, რომელიც დიდ სიმამაცეს მოითხოვს; სიმამაცეს, წარმოვიდგინოთ, თუ რას ნიშნავს სხვის მდგომარეობაში ყოფნა. უმეტეს შემთხვევაში, ეს გვეხმარება ერთმანეთისადმი დაპირისპირების შერბილებაში, რითაც სხვათა გრძნობებს ვითავისებთ და ვსწავლობთ მათ პატივისცემას.
Dalai Lama: Che cos'è l'amore?
Vorrai certamente sapere come si fa a imparare ad amare. Non ci sono ricette, ne formule. Credo che assomigli un po' all'arte culinaria, per cui ciascuna pietanza si prepara in modo diverso e richiede molta attenzione. Alcune volte bisogna prima cuocere le verdure, poi passarle in padella e alla fine aggiungere le spezie. Altre volte, invece, si comincia aggiungendo subito una bella presa di sale. Per preparare un buon pasto bisogna tenere conto di tante cose; lo stesso accade per le persone. Naturalmente non penso che sia sufficiente dire: "Salve! Da questo momento siate per cortesia afettuosi e comprensivi tra di voi".
Secondo me il metodo più efficace è l'immedesimazione, cioè la capacità di riuscire a immaginarsi i pensieri, i sentimenti e il dolore degli altri. Per questo noi monaci ci esercitiamo ogni giorno a svilluppare e rendere più forte la nostra capacità di sentire ciò che sentono gli altri. Pensiamo per esempio a una situazione in cui un essere prova pena, come una pecora prima di essere macellata, e proviamo a immaginarci le sofferenze dell'animale: la paura della morte, il dolore, il sangue. Oppure ci immaginiamo una situazione in cui a soffrire è una persona amata e riflettiamo sulle nostre reazioni. In questo modo impariamo a capire meglio le sensazioni e le esperienze degli altri e a sviluppare la comprensione e la partecipazione.
La capacità di immedesimarsi e di riflettere su come agiremmo noi al posto di qualcun altro è molto utile per imparare ad amare, però è una tecnica che richiede molto coraggio. Il coraggio di immaginarsi cosa succede a trovarsi nei panni di un altro. Il più delle volte aiuta a smussare i contrasti, perché si comprendono meglio i sentimenti altrui e si impara a rispettarli.
ალბათ, გინდა გაიგო, თუ როგორ სწავლობენ სიყვარულს. არ არსებობენ რეცეპტები, არც ფორმულები. ვფიქრობ, უფრო კულინარიულ ხელოვნებას მიაგავს, რომლის მიხედვითაც თითოეული კერძის დამზადება ერთმანეთისაგან განსხვავებულ გზასა და დიდ ყურადღებას მოითხოვს. ზოგჯერ, პირველ რიგში, ბოსტნეულის შემზადებაა საჭირო, შემდეგ მათი ტაფაზე გადატანა და ბოლოს შეკაზმვა. ზოგჯერ კი, პირდაპირ დამარილებით იწყებენ. გემრიელი კერძის დასამზადებლად მრავალი რამის გათვალისწინებაა საჭირო; ადამიანების შემტხვევაშიც იგივე ხდება. ბუნებრივია, არ ვფიქრობ, თითქოს საკმარისი იყოს განაცხადო: "გაგიმარჯოთ! გთხოვთ იყოთ მოსიყვარულენი და ერთმანეთის გამგებნი".
ჩემის აზრით, საუკეთესო გზა გათავისებაა, ანუ ნიჭი სხვათა ფიქრების, გრძნობებისა და ტკივილების წარმოდგენის შეძლებისა. ჩვენ, ბერები, ყოველდღიურად ვვარჯიშობთ სხვათა შეგრძნებების აღქმის უნარის განვითარებასა და განმტკიცებაში. მაგალითად, ვფიქრობთ იმ მდგომარეობაზე, თუ რას განიცდის ესა თუ ის არსება, როგორიცაა დასაკლავად გამზადებული ცხვარისადმი სიბრალულის გრძნობა და ვცდილობთ წარმოვიდგინოთ მისი ტანჯვა: სიკვდილის შიში, ტკივილი, სისხლი. ანაც გვესახება საყვარელი ადამიანის სიმძიმილი და განვიხილავთ ჩვენს რეაქციას მისდამი. ამგვარად, შევისწავლით სხვათა შეგრძნებებისა და გამოცდილებათა უკეთ გაგებას და ვაუმჯობესებთ ჩვენი აღქმისა და მათთან ურთიერთობის უნარს. სიყვარულისთვის ძალიან მნიშვნელოვანია შეგეძლოთ სხვათა გათავისება და მათ ადგილზე საკუთარი თავის მოაზრება, რაც ამავე დროს, ისეთ საშუალებას წარმოადგენს, რომელიც დიდ სიმამაცეს მოითხოვს; სიმამაცეს, წარმოვიდგინოთ, თუ რას ნიშნავს სხვის მდგომარეობაში ყოფნა. უმეტეს შემთხვევაში, ეს გვეხმარება ერთმანეთისადმი დაპირისპირების შერბილებაში, რითაც სხვათა გრძნობებს ვითავისებთ და ვსწავლობთ მათ პატივისცემას.
Dalai Lama: Che cos'è l'amore?
Vorrai certamente sapere come si fa a imparare ad amare. Non ci sono ricette, ne formule. Credo che assomigli un po' all'arte culinaria, per cui ciascuna pietanza si prepara in modo diverso e richiede molta attenzione. Alcune volte bisogna prima cuocere le verdure, poi passarle in padella e alla fine aggiungere le spezie. Altre volte, invece, si comincia aggiungendo subito una bella presa di sale. Per preparare un buon pasto bisogna tenere conto di tante cose; lo stesso accade per le persone. Naturalmente non penso che sia sufficiente dire: "Salve! Da questo momento siate per cortesia afettuosi e comprensivi tra di voi".
Secondo me il metodo più efficace è l'immedesimazione, cioè la capacità di riuscire a immaginarsi i pensieri, i sentimenti e il dolore degli altri. Per questo noi monaci ci esercitiamo ogni giorno a svilluppare e rendere più forte la nostra capacità di sentire ciò che sentono gli altri. Pensiamo per esempio a una situazione in cui un essere prova pena, come una pecora prima di essere macellata, e proviamo a immaginarci le sofferenze dell'animale: la paura della morte, il dolore, il sangue. Oppure ci immaginiamo una situazione in cui a soffrire è una persona amata e riflettiamo sulle nostre reazioni. In questo modo impariamo a capire meglio le sensazioni e le esperienze degli altri e a sviluppare la comprensione e la partecipazione.
La capacità di immedesimarsi e di riflettere su come agiremmo noi al posto di qualcun altro è molto utile per imparare ad amare, però è una tecnica che richiede molto coraggio. Il coraggio di immaginarsi cosa succede a trovarsi nei panni di un altro. Il più delle volte aiuta a smussare i contrasti, perché si comprendono meglio i sentimenti altrui e si impara a rispettarli.
Iscriviti a:
Post (Atom)
